Το Έλατο και το Άστρο της Αυγής

Αλήθεια...
Γιατί τα Χριστούγεννα στολίζουμε ένα έλατο;
Και μάλιστα στην κορυφή του βάζουμε και ένα ... πεντάκτινο αστέρι;

Μη βιαστείτε να απαντήσετε ότι είναι ξενόφερτο έθιμο, γιατί θα εκπλαγείτε... Ακόμα και αν σας έλθει η όρεξη να κάνετε συνειρμό με την Πυραμίδα και το Φαλλό ... συγγνώμη Οφθαλμό ήθελα να πω, σιωπήστε. Ακόμα και αν αυτός ο ίδιος ο Οφθαλμός σας φέρει στο μυαλό και τον Πολύφημο, γιο του Ελάτου, αλλά και του Ποσειδώνα...

Ας ρίξουμε μια ματιά στον Απολλώνιο τον Ρόδιο και τα "Αργοναυτικά" του.

Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Η Αναγέννηση του Φοίνικος":


Η σχέση του Ποσειδώνος με τις Πλειάδες είναι μεγάλη, άλλωστε με δύο από αυτές, όπως θα δούμε παρακάτω, ζευγάρωσε. Ακόμα και ο πατέρας τους ο Άτλας ήταν υιός του. Οι Δολίωνες, προφανώς, κατείχαν κάποια μυστικά σημάδια του θεού για να μην τους ενοχλούν οι γηγενείς, κάτι, ίσως, σαν το σημείο των Πρεσβύτερων Θεών του Αμερικανού συγγραφέα H.P.Lovecraft. Οι Αργοναύτες έπρεπε να εξουδετερώσουν τους Φύλακες της Μαύρης Πύλης και να την σφραγίσουν, όπως και έκαναν.

Λίγο αργότερα θα έχουν τις πρώτες απώλειες. Ο Ύλας ενώ έσκυβε να πιει νερό από μια κρήνη με το όνομα Πηγές, απήχθη από μία νύμφη των υδάτων που τον ερωτεύθηκε. Έτσι, πέρασε το αριστερό της μπράτσο στον λαιμό του και με το δεξί της τράβηξε τον αγκώνα του, παίρνοντας τον μαζί της στη λίμνη. Το μέρος εκείνο ήταν από τα αγαπημένα των νυμφών, οι οποίες τις νύχτες έστηναν χορό για να υμνήσουν την Αρτέμιδα.

Χμμμ, Αρτέμιδα, ε; Αυτή δεν ήταν η Θεά-Κυνηγός, που συνοδευόταν συνήθως από ένα ελάφι; Ναι, αλλά αν το κυνήγι του ελαφιού συμβολίζει το κυνήγι της γνώσης, τότε η ίδια η Θεά ήταν προστάτιδα των μυήσεων. Και που είναι το καταλληλότερο μέρος για να γίνει μία μύηση; Μα φυσικά σε ένα μέρος αφιερωμένο στην Αρτέμιδα, σε έναν Τόπο Δύναμης.

Όπως θα παρατήρησε ο προσεκτικός αναγνώστης, η μύηση έγινε πάλι σε μέρος που σχετίζεται με το νερό, όπως στον ποταμό Άναυρο ο Ιήσων συνάντησε την Ήρα. Ο Ιήσων επέστρεψε από Εκεί, ενώ ο Ύλας όχι.

Τις φωνές του Ύλα άκουσε ο Πολύφημος, υιός του Ελάτου και όρμησε να τον σώσει κρατώντας το ξεγυμνωμένο ξίφος του στο χέρι. Στον δρόμο συνάντησε τον Ηρακλή, ο οποίος κρατούσε ένα ... έλατο και μόλις του είπε τα νέα, αυτός το πέταξε κάτω και μανιασμένος άρχισε να ψάχνει τον Ύλα, με αποτέλεσμα αργότερα οι Αργοναύτες να αναχωρήσουν χωρίς τους δύο συντρόφους τους.

Σαν πολλά έλατα δεν μαζεύτηκαν εδώ;

Το ευρωπαϊκό έλατο ήταν αφιερωμένο στη θεά Αρτέμιδα σαν προστάτρια του τοκετού, οπότε θα μπορούσαμε να το ταυτίσουμε με το άλλο δέντρο των τοκετών, τον φοίνικα. Κάτω από φοίνικα γεννήθηκαν ο Απόλλων και η Άρτεμις

Ο Robert Graves στο μνημειώδες έργο του «Λευκή Θεά», αναφέρει, σελ. 126, για τον Ντάγκντα, πατέρα-θεό των Τουάθα Ντε Ντανάαν:
... Λέγεται δε ότι ήταν γιος του Ελάντου που οι Ιρλανδοί λεξικογράφοι ερμηνεύουν ως «Επιστήμη» ή «Γνώση» ενδεχομένως, όμως, ήταν του τύπου της ελληνικής Ελάτης η εξανδρισμένη εκδοχή της οποίας ως Έλατος, «έλατο-άνδρας», υπήρξε πρώιμος Αχαιός βασιλιάς του όρους Κυλλήνη της Αρκαδίας που ήταν αφιερωμένο στη Δήμητρα και αργότερα έγινε περιλάλητο για το σύλλογό του των πολύμαθων και πανίερων αγγελιοφόρων. 

Ο Ντάγκντα και ο Έλατος συνεπώς πρέπει αμφότεροι να εξομοιωθούν με τον Όσιρη ή τον Άδωνι ή τον Διόνυσο που είχαν γεννηθεί από κάποιο έλατο και τους είχε κανακέψει η κερασφόρα Σελήνη-θεά Ίσις ή Ιώ ή Αθώρ.

Ναι, αλλά αν ο Όσιρης ταυτίζεται με τον Σείριο, τότε ο Πολύφημος σχετίζεται και αυτός με το Άστρο της Αυγής, σαν υιός του Ελάτου. 

Μάλιστα ο Απολλώνιος αναφέρει, Αργοναυτικά Βιβλίο Α, στίχοι 1273 – 1274, ότι μετά την μάταιη έρευνα των Αργοναυτών, το Άστρο της Αυγής σηκώθηκε και έπεσαν οι άνεμοι, έτσι αναχώρησαν.

«Είμαι το Άστρο της Αυγής», δηλώνει ο Ιησούς, ή Ιήσων, στα γενέθλια του οποίου στολίζουμε ένα ... έλατο.ΠΗΓΗ